เกย์รับเปลี่ยนเป็นรุก (มี E-book) จบ

“เธอรู้จักกับพี่คิวเหรอ” ชายหนุ่มหน้าหวานถามขึ้น

“แค่รู้จักค่ะ” นิชาตอบ

“เท่านั้นจริงๆ เหรอ” เขาถามย้ำ

“มีอะไรหรือคะคุณติณ” พี่ตาลผู้จัดการร้านมาถึงพอดี เข้ามาทักลูกค้าที่เหมือนจะรู้จักกันดี

“พอดี คิดๆ ดูว่าจะมาซื้อของที่นี่ดีไหม เพราะมีพวกแมวขโมยชอบจะแย่งปลาทู” เขามองมาที่นิชาอย่างโจ่งแจ้ง

“ขอโทษนะคะ พอดีฉันไม่ชอบแย่งขี้กับแมลงวันค่ะ” นิชาที่ทนมาตลอดตอนนี้รู้ดียังไงก็อยู่ที่นี่ไม่ได้จึงพูดขึ้น

“นี่เธอ” ชายหน้าหวานสีหน้าไม่พอใจ ชี้หน้าเธอ “กล้าดียังไงมาว่าฉัน”

“ทำไมล่ะ ฉันก็คนนะ ทนไม่ได้คือไม่ทน ถ้าหวงของขนาดนั้นก็เอาล่ามโซ่คอเอาไว้ที่บ้าน อย่าปล่อยออกมา”

“นังนี่” ติณทนไม่ไหวง้างมือขึ้น

 นิชาก็ง้างมือขึ้นเหมือนกัน “มาสิตบมาตบกลับไม่โกง คิดว่าแกมีมืออยู่คนเดียวเหรอ”

“หยุดได้แล้วนิ นี่ลูกค้าประจำของร้านนะ” ผู้จัดการพูดขึ้นเสียงดัง

พนักงานรอบๆ พากันเกาะกลุ่มแอบมองดูเหตุการณ์ ทุกครั้งที่พนักงานใหม่มีเรื่องกับลูกค้าประจำคนนี้ ไม่เคยตอบโต้เหมือนนิชาทุกคนเลยสนใจ

“ฉันก็คนนะคะ ถ้าที่นี่ต้องการลูกค้าแบบนี้ แล้วเลือกที่จะปฏิบัติกับพนักงานแบบนี้ ฉันขอลาออกค่ะ ขอค่าแรงสองวันที่ฉันทำด้วย วันนี้ถือว่าทำการกุศล” นิชาโยนผ้าเช็ดเชลล์ลงพื้นก่อนเดินไปเอากระเป๋าแล้วออกจากร้านทันที